Krzysztof Słupianek, Michał Starosolski

Abstrakt: Od początku ogłoszenia stanu pandemii SARS-CoV-2 i zamknięcia działalności pierwszego ogniwa kontaktu osób starszych z ochroną zdrowia, w postaci Podstawowej Opieki Zdrowotnej. Pojawiły się komplikacje, które dotknęły ogół społeczeństwa i obciążyły znacznie system przed i wewnątrz szpitalnego ratowania życia ludzkiego. Zespoły Ratownictwa Medycznego i Szpitalne Oddziały Ratunkowe oraz wyspecjalizowane do działań związanych z funkcjonowaniem tego systemu Izby Przyjęć szpitali działających w ramach Państwowego Ratownictwa Medycznego, zostały przeciążone wykonywaniem czynności, dalece odbiegającej od tych, co do których zostały powołane. Panujący chaos i brak koordynacji oraz poprawnego funkcjonowania w sektorze publicznym ochrony zdrowia, doprowadził do przerzucenia obowiązków przychodni i ośrodków zdrowia na wskazane powyżej podmioty, czego efekt odczuli pierwszej kolejności sami pacjenci, a w drugiej personel medyczny tych podmiotów. W proponowanym artykule, autorzy skupili się na zaprezentowaniu rozwiązań stosowanych częściowo w krajach anglosaskich oraz nowatorskim podejściu do wykonywania zawodu Ratownika Medycznego, poza systemem przed szpitalnym związanym z Ratownictwem Medycznym w Polsce. Zmiany te, w dużej mierze opierają się na uporządkowaniu zagadnień w funkcjonowaniu stacjonarnej i wyjazdowej opieki nad pacjentem oraz utworzeniem nowego zawodu medycznego, dedykowanego w większej części Ratownikowi Medycznemu, który w ramach tej koncepcji może wykonywać dodatkowe czynności zarówno medyczne, jak i administracyjne.

Krzysztof Słupianek, Michał Starosolski

Streszczenie:
W chwili obecnej zawód Ratownika Medycznego wyczekuje na wprowadzenie ustawy o zawodzie i samorządzie zawodowym określającej wykonywanie tego zawodu. Zaproponowana w artykule forma szkoleń specjalizacyjnych dotyczy wykonywania czynności diagnostycznych i leczniczych w oparciu o pięć dyscyplin medycyny, w których Ratownik Medyczny może jako specjalista stanowić wsparcie dla personelu lekarskiego i opieki nad pacjentem w warunkach szpitalnych i poza szpitalnych. Oprócz ratownictwa przedszpitalnego w skład jednostek systemu oprócz Zespołów Ratownictwa Medycznego (ZRM), wchodzą również Szpitalne Oddziały Ratunkowe (SOR) dla osób dorosłych i dzieci, Centra Urazowe (CU), Centra Urazowe dla Dzieci (CUD) oraz jednostki organizacyjne szpitali wyspecjalizowane w zakresie udzielania świadczeń dla ratownictwa medycznego. Specjalizacje dotyczą wykonywania rozszerzonych czynności w SOR zajmujących się pacjentami urazowymi, kardiologicznymi i pediatrycznymi. Wszystkie szkolenia specjalizacyjne wymagają zastosowania kształcenia modułowego realizowanego przez uniwersyteckie ośrodki medyczne, na podstawie programu stworzonego przez grupę ekspertów powołanych i zatwierdzony przez Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (CMKP). Przeprowadzono analizę na podstawie treści niektórych pytań i odpowiedzi zawartych w formularzu ankietowym, Umożliwia to tym samym ratownikom medycznym rozszerzenie swoich kompetencji i poprawę jakości świadczonych usług.

Michał Starosolski, Krzysztof Słupianek

Streszczenie
W obecnie działającym systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego, organizacja ratownictwa medycznego opiera się na utworzonych rejonach operacyjnych, w których podmioty medyczne w drodze konkursu realizują świadczenia zdrowotne poprzez Zespoły Ratownictwa Medycznego. Indywidualna forma zarządzania poszczególnych dysponentów oraz ich niejednolite działanie w kwestii kierowania personelem medycznym, dokonywaniem zakupów sprzętu medycznego w tym ambulansów czy przeprowadzaniem szkoleń, rzutuje niestety na jakość świadczonych usług zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz podmiotu. Konieczne zatem wydaje się, wprowadzenie takich zmian, które na podstawie utworzenia struktur organizacyjnych Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM) działających jako jeden podmiot stworzą pion zarządzający na płaszczyźnie kraju, województwa, powiatu lub miasta oraz lokalnej podstacji z Zespołami Ratownictwa Medycznego naziemnymi i powietrznymi. Struktury te, umożliwiają zabezpieczenie w danym obszarze operacyjnym świadczeń zdrowotnych, z możliwością wsparcia działań na poszczególnych szczeblach. W pionach tych, wyodrębnia się monitorowanie systemu, koordynację działań ratowniczych, prowadzi ośrodki szkoleniowe dla doskonalenia kadry medycznej na szczeblu krajowym i wojewódzkim oraz tworzy się odwody operacyjne w ramach szczebla wojewódzkiego, powiatowego lub miejskiego. Wszystkie te działania opierają się o funkcjonowanie jednego podmiotu utworzonego przez ministra właściwego do spraw zdrowia, na podstawie odrębnych przepisów.

Krzysztof Słupianek, Michał Starosolski

Streszczenie:
Zawód Ratownika Medycznego w obecnej chwili wydaje się być uformowany i niezmieniony w swej strukturze od momentu jego utworzenia. Niestety warunki jego wykonywania bez możliwości jakiegokolwiek awansu zawodowego oraz zdobywania dodatkowych kompetencji, sprowadza go do powolnej degradacji i zniechęca jego przyszłych wykonawców do jego wykonywania. Proponowana w artykule „Ścieżka Rozwoju Zawodowego Ratownika Medycznego w ujęciu stopni zawodowych” oparta o jedną z pięciu specjalizacji jaką jest dziedzina Intensywnej Terapii, która może być wykorzystana w Państwowym Ratownictwie Medycznym w Zespołach Ratownictwa Medycznego (naziemnych i powietrznych), Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych (jej poszczególnych obszarach) oraz w Zespołach Transportu Medycznego (spełniającego kryteria intensywnej terapii), a także w formacjach mundurowych posiadających Grupy ewakuacji Medycznej. Specjalizacja ta, w odniesieniu do miejsca jej wykonywania i zdobytego doświadczenia ratownika medycznego, jest oparta o proces edukacji modułowej w kształceniu podyplomowym. Specjalizacja ta również jest zintegrowana ze zdobytymi w ramach awansu stopniami zawodowymi, Wprowadzenie stopniowania zawodowego ratowników medycznych w ochronie zdrowia wpłynie pozytywnie na poprawę jakości świadczonych usług medycznych odbioru tej grupy zawodowej. Podobne rozwiązania polegające na stopniowaniu ratowników medycznych i na tej podstawie nadanie im zróżnicowanych uprawnień funkcjonuje skutecznie w innych krajach, najczęściej tam gdzie funkcjonuje anglosaski model ratownictwa medycznego. Przedstawione natomiast w artykule, są nowatorskie, ale oparte o działające w kręgach innych zawodów medycznych i wychodzą naprzeciw oczekiwaniom zmieniającym się trendom i standardom w ratownictwie medycznym oraz znacznie wpływające na poprawę bezpieczeństwa państwa z zakresu udzielania zaawansowanych czynności ratowniczych formacji cywilnych i wojskowych.

Krzysztof Słupianek, Michał Starosolski

STRESZCZENIE 

W obecnych czasach dochodzi do szeregu zmian legislacyjnych w systemie ochrony zdrowia działającego w Polsce, w tym wykonywaniu zawodu Ratownika Medycznego. Działający system Państwowego Ratownictwa Medycznego wymaga gruntownego przebudowania, a przynajmniej dostosowania do potrzeb zaistniałych realiów. Projektowane zmiany prawne przedstawiają ratowników medycznych w zupełnie nowym świetle. Zaproponowane w artykule rozwiązania nawiązują do już publikowanych zmian w odniesieniu do stopni zawodowych oraz zmian systemowych, które bezpośrednio dotyczą tej grupy zawodowej. Zmiany systemowe koncertują się na utworzeniu samorządu zawodowego czuwającego nad prawidłowym przebiegiem wykonywania zawodu Ratownika Medycznego i wprowadzeniu stopni zawodowych. Nowe możliwości działania grupy zawodowej ratowników medycznych stanie się możliwe za sprawą: awansu zawodowego, utworzenia struktur organizacyjnych Państwowego Ratownictwa Medycznego, stworzenie Ochotniczego Ratownictwa Medycznego, utworzenie nowego zawodu Asystenta Lekarza w Podstawowej Opiece Zdrowotnej. Zmiany w innych ustawach umożliwią wykorzystanie ratowników medycznych do zadań, co do których posiadają kompetencje i doświadczenie, a dotyczą wykonywania czynności ratowniczych w ramach Podstawowej Opieki Zdrowotnej, Transportu Medycznego czy ogólnie rozumianego ratownictwa przedszpitalnego cywilnego i wojskowego. Rozwiązania te mają charakter nowatorski i wymagają dyskusji oraz doprecyzowania w wielu aspektach prawno-organizacyjnych. Zawarte w artykule propozycje mają na celu przybliżenie czytelnikowi i zainteresowanej grupie zawodowej Ratowników Medycznych zmiany, które w opinii autorów są niezbędne i konieczne do poprawnego funkcjonowania ratownictwa w fazie przed- i wewnątrzszpitalnej oraz w publicznych i prywatnych jednostkach ochrony zdrowia.

Krzysztof Słupianek, Michał Starosolski 

Streszczenie: 

W rozwoju zawodowym Ratownika Medycznego na chwilę obecną istnieją tylko szczątkowe formy awansu, który niestety nie daje zbyt dużych satysfakcji wykonywanej pracy jak i gradacji finansowej. Zaproponowane w artykule rozwiązania, mają na celu uregulować to zagadnienie poprzez wprowadzenie stopni zawodowych w oparciu o doskonalenie zawodowe, w którego zakresie ujęte zostały takie formy dydaktyczno-edukacyjne jak: specjalizacje, kursy specjalistyczne i kwalifikacyjne. Walorem wprowadzenia stopni zawodowych jest ich integralność z innymi podsystemami ratowniczymi oraz możliwość uzyskania dodatkowych kwalifikacji czy wykonywania funkcji dedykowanych stopniowi, w oparciu o stopień wykształcenia, doświadczenia zawodowego, korelując tym samym z kategorią zaszeregowania i wynagrodzeniem.