W dniu 2 czerwca 2024 roku w Katowicach w ok. Ronda im. J. Ziętka, doszło do zdarzenia mnogiego z udziałem tramwaju, który wykoleił się na łuku, z dużą prędkością. W zdarzeniu brało udział 7 poszkodowanych, w tym najcięższe obrażenia odniósł motorniczy tramwaju, który na skutek utraty przytomności, pośrednio stał się sprawcą całego zdarzenia.

Tramwaj przez niego prowadzony na skutek nadmiernej prędkości wyskoczył z szyn i zatrzymał się na słupach sieci trakcyjnej. Na miejscu zdarzenia Dyspozytor Medyczny Wysyłający zadysponował 3 Zespoły Ratownictwa Medycznego z Medycznego Centrum Interwencyjnego MSWiA w Katowicach oraz 3 zespoły z Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego w Katowicach (stacja przy ul. Powstańców, podstacja przy ul. Kotlarza i stacja Siemianowice Śląskie). Koordynacją całego Zdarzenia zajmował się po wskazaniu przez DM Wysyłającego Zespół Specjalistyczny bez lekarza, którego członkami byli trzej Ratownicy Medyczni (dwoje z nich to Prezesi Red-Alert). Na miejsc zostały zadysponowane 4 zastępy Państwowej Straży Pożarnej Komendy Miejskiej w Katowicach oraz wóz operacyjny z Komendy Wojewódzkiej, 3 radiowozy POLICJI wydziału Ruchu Drogowego, pojazdy ciężkie Tramwajów Śląskich oraz Nadzoru Ruchu, w tym też Zarządu Transportu Metropolitalnego. 

Kwestie prowadzenia tej akcji medycznej, są zbyteczne w tym komentarzu, ponieważ została ona przeprowadzona w sposób prawidłowy, szybki oraz sprawny. Pełna współpraca Koordynatorów/Kierujących zdarzeniem oraz  pozostałych służb zapewniły szybką dyslokację poszkodowanych do najbliższych ośrodków szpitalnych, najciężej poszkodowany motorniczy trafił po zabezpieczeniu na miejscu zdarzenia do Centrum Urazowego w Sosnowcu.

Problem pojawia się w innym miejscu, który będzie wykazany w dalszej części artykułu.

Zdarzenie masowe lub mnogie w polskim stanie faktycznym na chwile obecna w żadnym akcie prawnym nie jest unormowane jakimikolwiek przepisami, które byłyby wiążące dla Ratowników Medycznych wykonujących Medyczne Czynności Ratunkowe w Zespołach Ratownictwa Medycznego w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego. Do niedawna, czyli do jednej z ostatnich aktualizacji/nowelizacji ustawy o PRM funkcjonował zapis art. 43, który brzmiał następująco:

Art. 43. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej oraz stowarzyszeń będących, zgodnie z postanowieniami ich statutów, towarzystwami naukowo-lekarskimi albo towarzystwami naukowymi o zasięgu ogólnokrajowym, wpisanymi do Krajowego Rejestru Sądowego, ogłasza, w drodze obwieszczenia, standardy postępowania zespołu ratownictwa medycznego i kierującego, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną w zakresie medycyny ratunkowej.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia uwzględnia w obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 1, konieczność ustalenia kolejności udzielania pomocy poszczególnym osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (segregacji medycznej), ich transportu i udzielania wsparcia psychicznego tym osobom.

W chwili obecnej, obowiązuje BRAK tego zapisu, ponieważ został on uchylony. 

Co to oznacza?

Ano to, że BRAK w chwili obecnej jakichkolwiek standardów postępowania dla Zespołów Ratownictwa Medycznego, dla Kierującego Akcją Medyczną, osoby przeprowadzającej segregację medyczną (triage), osoby kierującej punktem medycznym, osoby kierującej transportem oraz osoby koordynującej zdarzenie o charakterze masowym. Stosowne uwagi co do braku tego zapisu i propozycję jego przywrócenia z uwzględnieniem powyższego, zgłaszaliśmy już kilkukrotnie do Ministerstwa Zdrowia w ramach konsultacji publicznych przy okazji nowelizacji ustawy o PRM. Niestety jak widać resort zdrowia nie widzi w tym zakresie problemu, bo wszystko działa jak należy.

Zatem dla przypomnienia tylko, poniżej przedstawiamy zapis naszej uwagi o przywróceniu tego zapisu, w nieco odmiennej formie niż wcześniej był on opublikowany.

Art. 43a

1. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, Krajowej Rady Ratowników Medycznych oraz organizacji pozarządowych, zgodnie z postanowieniami ich statutów, towarzystwami naukowo-lekarskimi albo towarzystwami naukowymi albo fundacjami o zasięgu ogólnokrajowym wpisanymi do Krajowego Rejestru Sądowego, ogłasza, w drodze obwieszczenia, standardy postępowania w formie Protokołów Postępowania Przedszpitalnego (PPP) dla:

1) zespołu ratownictwa medycznego:

a) Specjalistycznego;

b) Zaawansowanego;

c) Podstawowego;

2) kierującego akcją medyczną;

3) osoby przeprowadzającej segregację medyczną;

4) osoby koordynującej punkt medyczny;

5) osoby kierującej transportem medycznym;

6) Koordynatora Zdarzeń Masowych

- zgodnie z aktualną wiedzą medyczną w zakresie ratownictwa medycznego, z uwzględnieniem zakresu medycznych czynności ratunkowych, innych świadczeń zdrowotnych wykonywanych przez ratownika medycznego z odpowiednim stopniem zawodowym oraz ratownika kwalifikowanej pierwszej pomocy.

2. Protokoły Postępowania Przedszpitalnego są aktualizowane przez Ministra właściwego do spraw zdrowia w formie obwieszczenia po zasięgnięciu opinii organów, o których mowa w ust. 1, z każdą ogłoszoną zmianą dotyczącą postępowań w stanach nagłego zagrożenia życia przez Międzynarodowy Komitet Łącznikowy ds. Resuscytacji (ILCOR) oraz instytucje, które mają wpływ w zakresie wyznaczania standardów postępowania w ratownictwie medycznym.

Oczywiście aby zrozumieć większy sens zawarty w tym tylko artykule, niezbędne jest zapoznanie się z proponowanej całościowo zmianie tej ustawy, w której zawarte jest szereg porządkujących zmian wynikających z utworzenia struktur organizacyjnych PRM, o których pisaliśmy w naszych publikacjach.

Kolejne wspomnienie w ustawie o PRM dotyczące osób Kierujących Akcją Medyczną jest delegacja ustawa z art. 38 ust. 3 pkt b), gdzie czytamy:

Art.  38.

1.  Oznaczenia systemu używają jednostki systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1.

2.  (uchylony).

3.  Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór graficzny systemu, będący jego oznaczeniem,

2) sposób oznakowania:

a) jednostek systemu,

b) kierującego akcją medyczną, osób wykonujących medyczne czynności ratunkowe oraz ratowników z jednostek współpracujących z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9,

3) wymagania w zakresie umundurowania członków zespołu ratownictwa medycznego

- uwzględniając zapewnienie możliwości rozpoznania rodzaju funkcji i zadań wykonywanych w systemie przez oznaczone osoby i jednostki.

Z tego całego zapisu mamy akt wykonawczy Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 stycznia 2023 r. w sprawie oznaczenia systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne oraz wymagań w zakresie umundurowania członków zespołów ratownictwa medycznego, w którym to akcie czytamy:

§  4. 

1.  Kierujący akcją medyczną nosi kamizelkę ostrzegawczą o barwie niebieskiej, z pasami z materiału odblaskowego, z nadrukiem "KIERUJĄCY AKCJĄ MEDYCZNĄ" koloru srebrnego, z czarną obwódką na plecach i z przodu po lewej stronie.

2.  Wysokość nadruku, o którym mowa w ust. 1, wynosi:

1) z przodu 5 cm;

2) na plecach 15 cm.

Hm? No i to tyle na tę okoliczność. No może poza tym, że jeszcze w artykule 41, gdzie czytamy:

Art.  41. 

1.  Kierującym akcją medyczną jest kierownik zespołu ratownictwa medycznego.

2.  W przypadku gdy do zdarzenia został zadysponowany więcej niż jeden zespół ratownictwa medycznego, dyspozytor medyczny wyznacza kierującego akcją medyczną spośród kierowników zespołów ratownictwa medycznego zadysponowanych na miejsce zdarzenia.

3.  Podczas prowadzenia medycznych czynności ratunkowych kierujący akcją medyczną pozostaje w stałym kontakcie z dyspozytorem medycznym wskazanym przez głównego dyspozytora medycznego lub z głównym dyspozytorem medycznym.

4.  Do zadań kierującego akcją medyczną należy:

1) w przypadku nieobecności na miejscu zdarzenia podmiotów krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2024 r. poz. 275), dokonanie weryfikacji warunków panujących na miejscu zdarzenia ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń panujących na miejscu zdarzenia;

2) koordynowanie działań realizowanych przez osoby wykonujące medyczne czynności ratunkowe oraz udzielające kwalifikowanej pierwszej pomocy na miejscu zdarzenia;

3) współpraca z dyspozytorem medycznym w zakresie ustalania kierunku transportu osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego z miejsca zdarzenia oraz zapotrzebowania na zespoły ratownictwa medycznego na miejscu zdarzenia;

4) współpraca z kierującym działaniem ratowniczym, o którym mowa w art. 25 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej;

5) współpraca z koordynatorem zabezpieczenia pod względem medycznym imprezy masowej, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych;

6) współpraca z kierującym działaniami antyterrorystycznymi, o którym mowa w art. 18 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 92).

Czyli Dyspozytor Medyczny, wyznacza Kierującego Akcją Medyczną, z którym pozostaje w stałym kontakcie i koordynuje działania medyczne współpracując ze wskazanymi podmiotami. Do tego zapisu też składaliśmy poprawki, a brzmieć powinny one następująco:

Art. 41.

1. Kierującym akcją medyczną jest kierownik zespołu ratownictwa medycznego.

2. W przypadku gdy:

1) do zdarzenia pojedynczego lub mnogiego z niewielką liczbą osób poszkodowanych, został zadysponowany więcej niż jeden zespół ratownictwa medycznego, Wojewódzki Dyspozytor Medyczny wyznacza kierującego akcją medyczną spośród kierowników zespołów ratownictwa medycznego zadysponowanych na miejsce zdarzenia

2) do zdarzenia o charakterze mnogim lub masowym zadysponowany więcej niż jeden zespół ratownictwa medycznego, Wojewódzki Dyspozytor Medyczny wspólnie z Inspektorem Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz Wojewódzkim Centrum Koordynacji Ratownictwa Medycznego wyznacza kierującego akcją medyczną spośród kierowników zespołów ratownictwa medycznego zadysponowanych na miejsce zdarzenia do czasu przybycia Mobilnego Centrum Koordynacji i Koordynatora Zdarzeń Masowych.

3. Podczas prowadzenia medycznych czynności ratunkowych kierujący akcją medyczną pozostaje w stałym kontakcie z:

1) wojewódzkim Dyspozytorem Medycznym wskazanym przez głównego Wojewódzkiego Dyspozytora Medycznego lub z głównym dyspozytorem medycznym – w przypadku zdarzenia pojedynczego lub mnogiego z niewielką liczbą osób poszkodowanych;

2) wojewódzkim Dyspozytorem Medycznym wskazanym przez głównego Wojewódzkiego Dyspozytora Medycznego oraz Inspektorem Państwowego Ratownictwa Medycznego i Wojewódzkim Centrum Koordynacji – w przypadku zdarzenia masowego lub katastrofy.

4. Do zadań kierującego akcją medyczną należy:

1) w przypadku nieobecności na miejscu zdarzenia podmiotów krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, dokonanie weryfikacji warunków panujących na miejscu zdarzenia ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń panujących na miejscu zdarzenia;

2) koordynowanie działań realizowanych przez osoby wykonujące na miejscu zdarzenia:

a) medyczne czynności ratunkowe – w przypadku zespołów, o którym mowa w art. 36 ust. 1 pkt. 1a,b oraz 2;

b) inne świadczenia zdrowotne niż medyczne czynności ratunkowe lub kwalifikowaną pierwszą pomoc – w przypadku zespołów, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt. 3;

3) współpraca z Wojewódzkim Dyspozytorem Medycznym w zakresie ustalania kierunku transportu osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego z miejsca zdarzenia oraz zapotrzebowania na zespoły ratownictwa medycznego na miejscu zdarzenia;

4) współpraca z kierującym działaniem ratowniczym, o którym mowa w art. 25 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej;

5) współpraca z koordynatorem zabezpieczenia pod względem medycznym imprezy masowej, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych;

6) współpraca z kierującym działaniami antyterrorystycznymi, o którym mowa w art. 18 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 796);

7) współpraca z Inspektorem Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz Wojewódzkim Centrum Koordynacji Ratownictwa Medycznego do czasu przybycia Mobilnego Centrum Koordynacji i Koordynatora Zdarzeń Masowych;

8) Wyznaczenie, koordynowanie i współpraca z:

a) osobą przeprowadzająca segregację medyczną – zwaną „Oficerem Segregacji Medycznej lub Oficerem Triage”,

b) osobą koordynująca punkt medyczny – zwaną „Oficerem Koordynującym Punkt Medyczny”,

c) osobą kierującą transportem – zwaną „Oficerem Kierującym Transportem”;

9) Współpraca z osobami, o których mowa w pkt. 8 odbywa się za pomocą:

a) komunikacji radiowej na specjalnym kanale i częstotliwości wyznaczonej przez Inspektora Państwowego Ratownictwa Medycznego lub Wojewódzkie Centrum Koordynacji Ratownictwa Medycznego lub Głównego Wojewódzkiego Dyspozytora Medycznego;

b) komunikacji radiowej poprzez Mobilne Centrum Koordynacji i wyznaczone kanały komunikacyjne i częstotliwości wyznaczone przez Koordynatora Zdarzeń Masowych.

Oczywiście tutaj też należy nadmienić, że konieczne jest zapoznanie się z pełną treścią uwag oraz publikacją dotyczącą stworzenia struktur organizacyjnych PRM (o czym była już wcześniej mowa).

Podsumowując w/w treści, z punktu widzenia obowiązującego prawa.

1.      BRAK standardów postępowania dla KAM-a i osób wykonujących MCR, a tym bardziej dla innych osób biorących udział w zdarzeniu i istotnych z punktu widzenia zarządzania zdarzeniem masowym w oparciu o Mass Casualty Incydent (MCI).

2.      BRAK oznakowania Kierujące Akcją Medyczną (KAM) oraz innych osób biorących udział w zdarzeniu.

3.      BRAK wskazania formy i zakresu współpracy z osobami biorącymi udział w zdarzeniu, wyznaczeniu sposobu komunikacji oraz zarządzania zdarzeniem.

Oczywiście ktoś mądry się teraz wtrąci i rzeknie: „Hola, hola bracia, a co z dokumentem Procedury Postępowania na wypadek wystąpienia zdarzenia z dużą liczbą poszkodowanych, opracowanego przez zespół expertów i Konsultanta Krajowego?”

Świetnie, brawo. Tylko należy zadać tutaj akurat pytanie kluczowe. 

Na podstawie jakiego aktu prawnego, owa procedura ma być obligatoryjna dla Kierującego Akcją Medyczną, Dyspozytora Medycznego, Wojewódzkiego Koordynatora Ratownictwa Medycznego czy osób zarządzających placówkami szpitalnymi?

I to jest oprócz powyższych wymienionych 3 punktów, całe meritum sprawy, do którego należy dorzucić dysfunkcję SWD PRM, w którym można by bez problemu te rzeczy ująć. Tylko aby to zrobić, należy w pierwszej kolejności stworzyć literę prawa, która to ureguluje powyższe braki, może być w proponowany sposób lub jeszcze bardziej rozbudowany – oczkujemy ewentualnych kontrpropozycji. W drugiej kolejności należy wykorzystać i zmienić aplikację wykorzystywana w SWD PRM do przekazywania zgłoszeń z konsoli dyspozytorskiej na tablet kierownika zespołu. I tu kilka propozycji, które powinny zostać ujęte.

1.      Dyspozytor Wysyłający lub Główny (obsługujący zdarzenie) powinien mieć możliwość za pomocą swojego modułu, wybrać w aplikacji następujące komponenty, które również będą widoczne w aplikacji mobilnej:

a.       Typ zdarzenia: pojedyncze, mnogie, masowe.

b.      Kierującego Akcją Medyczną, wraz z utworzonym cyfrowo i analogowo oraz za pomocą telefonii komórkowej kanału łączności.

c.       Zespoły Ratownictwa Medycznego naziemne i lotnicze zadysponowane do zdarzenia.

d.      Liczbę osób poszkodowanych, wraz z przydzielonym priorytetem transportowo-leczniczym (kolor w triage) w raporcie ze zdarzenia przez KAM.

e.       Przydzielonych pacjentów z priorytetem transportowo-leczniczym do poszczególnego Zespołu Ratownictwa Medycznego (kryptonim z SWD PRM).

f.       Liczbę dostępnych placówek szpitalnych, Izb Przyjęć, Szpitalnych Oddziałów ratunkowych i Centrów Urazowych, w tym dziecięcych, do których maja trafić poszkodowani.

g.      Dane zbiorcze osób z SWD PRM od ZRM uczestniczących w zdarzeniu, którym udzielono pomocy na miejscu, przewieziono do szpitala wraz z kryptonimem zespołu i miejscem docelowym.

h.      Liczba jednostek współpracujących z systemem PRM, biorących udział na miejscu zdarzenia, wraz z kryptonimami operacyjnymi (jeśli dotyczy), liczbę Ratowników Medycznych, Pielęgniarek, Lekarzy, Ratowników KPP.

2.      Kierujący Akcją Medyczną powinien mieć możliwość, po wyznaczeniu go przez Dyspozytora Wysyłającego lub Głównego (obsługującego zdarzenie), wybrać w aplikacji mobilnej następujące komponenty:

a.       Liczbę zadysponowanych ZRM wraz z kryptonimami z SWD PRM;

b.      Liczbę dostępnych placówek szpitalnych, Izb Przyjęć, Szpitalnych Oddziałów ratunkowych i Centrów Urazowych, w tym dziecięcych, do których maja trafić poszkodowani.

c.       Liczbę osób poszkodowanych, wraz z przydzielonym priorytetem transportowo-leczniczym (kolor w triage).

d.      Przydzielonych pacjentów z priorytetem transportowo-leczniczym do poszczególnego Zespołu Ratownictwa Medycznego (kryptonim z SWD PRM) oraz miejscem docelowym.

e.       Dane zbiorcze osób z SWD PRM od ZRM uczestniczących w zdarzeniu, którym udzielono pomocy na miejscu, przewieziono do szpitala wraz z kryptonimem zespołu i miejscem docelowym.

f.       Liczba jednostek współpracujących z systemem PRM, biorących udział na miejscu zdarzenia, wraz z kryptonimami operacyjnymi (jeśli dotyczy), liczbę Ratowników Medycznych, Pielęgniarek, Lekarzy, Ratowników KPP.

g.      Listę podmiotów wspomagających zdarzenie, w tym instytucje i przedsiębiorstwa zajmujące się ofiarami zdarzenia o priorytecie czarnym.

h.      Możliwość stworzenia raportu zbiorczego na podstawie prowadzonych działań z uwzględnieniem:

·         Zadysponowanych ZRM wraz z czasami dotarcia;

·         Liczby pacjentów i przydzielonego priorytetu transportowo-leczniczego;

·         Zestawienie przydzielonych pacjentów do poszczególnych ZRM i miejsc docelowych transportu;

·         Jednostek współpracujących z systemem wraz z wyszczególnieniem personelu medycznego i niemedycznego.

3.      Wojewódzki Koordynator Ratownictwa Medycznego powinien mieć wgląd do wszystkich działań Dyspozytora Medycznego, wspierać go zgodnie z przyjętymi procedurami i zakresem obowiązków wynikających z obowiązującego prawa (ustawa o PRM i rozporządzenie o WKRM), możliwość wygenerowania raportu z przebiegu zdarzenia wraz z oceną skuteczności podjętych działań oraz współpracy z wszystkimi podmiotami.

Jest to tylko zarys tych wszystkich czynności, które na chwile obecną są niezbędne do usprawnienia. 

Oczywiście rozwiązania tej kwestii można rozpatrywać z pozycji wielu dostępnych narzędzi, jak kartka papieru i długopis oraz telefon komórkowy. Istotne w tym wszystkim jest jeszcze to, iż personel medyczny postępuje według przyjętych algorytmów i standardów postępowania. Niestety nie są one obligatoryjne i nie są obowiązujące w świetle litery prawa, ponieważ stanowią wskazówkę dla wykonawcy poszczególnych czynności medycznych.

Tak w przypadku zarządzania zdarzeniem mnogim lub masowym, mamy tutaj możliwość skorzystania z procedur wynikających z Wytycznych Postępowania w Incydencie Zdarzenia Masowego (Mass Casualty Incydent Guildness) oraz z Krajowych Wytycznych dotyczących Segregacji Pacjentów Urazowych w Miejscu Zdarzenia (National Guideline for the Field Triage of Injured Patients ) Amerykańskiego Kolegium Chirurgów (American College of Surgeons). Tak również w przypadku samej metody stosowanej do segregacji poszkodowanych mamy również dwie wiodące. Popularny w Polsce START czyli Łatwa Segregacja i Szybkie Leczenie (Simple Triage and Rapid Treatment), a wersji pediatrycznej jumpSTART. Mniej popularny w Polsce SALT czyli Sortowanie Ocena Interwencje ratujące życie Leczenie i/lub Transport (Sort Assess Lifesaving Interventions Treatment and/or Transport). 

Odnośnie wyboru metody można również przeczytać stosowną literaturę medyczną oraz artykuły, które o skuteczności jednego lub drugiego systemu prawią. W naszej ocenie, ten mniej popularny (SALT)  jest szybszy i łatwiejszy w zastosowaniu, jest to TYLKO kwestia przestawienia się i przeszkolenia z odpowiednią symulacją zdarzenia.

Podsumowując ten komentarz do opisanego we wstępie zdarzenia mnogiego. Należy dążyć do rozwoju zarówno narzędzi użytecznych i wykorzystywanych w działaniach w miejscu zdarzenia jakimi są systemy teleinformatyczne (SWD PRM), karty do segregacji, stosowny ubiór i środki łączności, a także dążyć do wprowadzenia rozwiązań systemowych. Opartych o odpowiednie zmiany i regulacje prawne wprowadzające standardy postępowania w sytuacjach zdarzenia mnogiego czy masowego. Wyszkolić odpowiednio personel medyczny w tym zakresie oraz integrować działania z podmiotami współpracującymi i wspierającymi system Państwowego Ratownictwa Medycznego. 

Zresztą, jeśli dobrze się przyjrzeć naszym projektom – jest to jeden z elementów, które forsujemy od lat, aby ten system działał właściwie, bez niepotrzebnych sytuacji wynikających z błędnego zarządzania pozostałymi dziedzinami przedszpitalnej opieki nad pacjentem (POZ, NiŚOZ).

Prezes Red-Alert

mgr Krzysztof Słupianek